historia Orła Białego

Historia Orła Białego
Słowa hymnu naszej szkoły 

1. Orzeł polski, Orzeł biały
to nasz patron doskonały
jest nad wyraz okazały
on symbolem dumy, chwały
co oświetla, gmach nasz cały.

2. Każdy z nas dobrze wie
jaki Orzeł polski jest
orli dziób i szczere oko
przeszywają świat głęboko
lecz to ptak jest narodowy
duma kraju, patron nowy!

Godło, barwa i hymn to symbole narodowe. Są wyrazem jedności i towarzyszą narodowi w ważnych chwilach jego istnienia. Najstarszym polskim symbolem jest godło Orzeł Biały na czerwonym polu. Już w starożytności orzeł symbolizował geniusz, wielkość i majestat. Używali go Babilończycy, Persowie, Hindusi i Grecy. W starożytnym Rzymie stał się symbolem władzy cesarskiej. Patronował legionom rzymskim wyruszającym na podbój świata.

O początkach polskiego Orła Białego godła i znaku książąt polskich, a później symbolu państwa, wiemy niewiele. Wszyscy znamy legendę o tym, jak praojciec Polaków – Lech, znalazł w puszczy orle gniazdo i tam założył swoją siedzibę Gniezno. Szkoda, że to tylko legenda. Ten pradawny symbol siły, męstwa i monarszego majestatu był z początku znakiem herbowym książęcej dynastii Piastów. Kiedy w 1295 r.

Przemysław I książę wielkopolski, koronował się na króla – jego osobisty znak, Orzeł Biały, stał się godłem Królestwa Polskiego. Pieczęć majestatyczną Przemysława I zdobi wyobrażenie ukoronowanego Orła Białego i napis: “Zwrócił sam Najwyższy zwycięskie znaki Polakom”. Panowanie ostatnich Piastów:

Władysława Łokietka i jego syna Kazimierza Wielkiego ugruntowało byt państwowy Królestwa Polskiego i utrwaliło symbolikę państwową. Biały Orzeł na czerwonym polu, ze złotą koroną na głowie i złotymi szponami oraz dziobem, na wieki stał się godłem Polski. Odtąd towarzyszył wojskom polskim na polach bitew, widniał na dokumentach państwowych i na monetach. Długoszowi zawdzięczamy opis chorągwi Królestwa Polskiego, chorągwi noszonej stale przed panującymi: “na czerwonym tle wyszyty był misternie Orzeł Biały z rozciągniętymi skrzydłami, dziobem rozwartym i koroną na głowie, jako herb i godło całego Królestwa Polskiego”. Ta właśnie chorągiew górowała nad szeregami rycerstwa polskiego w bitwie pod Grunwaldem.

W ciągu wieków zmieniał się kształt i wygląd Orła Białego, ulegał stylizacji zgodnie z duchem epoki. Był to jednak zawsze Orzeł Biały ze złotym dziobem, szponami i złotą koroną. Z wyobrażeniem orła związane jest najstarsze odznaczenie Rzeczpospolitej – Order Orła Białego. Gdy w wyniku rozbiorów Polska utraciła swój byt państwowy, w świadomości Polaków utrwalił się wizerunek orła jako symbolu utraconej niepodległości. Jak najcenniejszą relikwię zabierali go ze sobą zesłańcy na daleką Syberię.

Był też ornamentem biżuterii patriotycznej noszonej w czasie powstań narodowych. Odrodzone w 1918 r. państwo polskie przyjęło za swe godło orła w koronie. Korona nie symbolizowała jednak monarchii, ale znak niepodległego bytu narodu.

W czasie I wojny światowej orzeł znów stał się znakiem polskości w okupowanym kraju i na frontach całego świata. W Polsce Ludowej godło państwa stanowił orzeł bez korony. Dla większości społeczeństwa oznaczało to utratę państwowej suwerenności. Dlatego też po załamaniu się systemu komunistycznego w Polsce, jedną z pierwszych decyzji sejmu było przywrócenie godłu korony.

Historii narodu polskiego od wieków towarzyszy wizerunek tego królewskiego ptaka. Był z nami w dniach świetności i upadku. Ze znakiem orla polscy żołnierze szli w bój i oddawali swe życie za wolność Ojczyzny. To on symbolizował w okresie zniewolenia “tę, co nie zginęła”.